خانه گذار | سفری در نور، حرکت و حس
خانه گذار، روایتگر سفری در دل طیف است؛ طیفی که از سکون به حرکت، از محدودیت به آزادی، از تاریکی به روشنایی و از ایستایی به جریان امتداد می‌یابد. این خانه بیش از یک فضای معماری ساده است؛ موجودی زنده و جاری که در آن نور، فرم، رنگ، بافت و حرکت، تجربه انسانی را شکل می‌دهند و هر لحظه، داستانی تازه رقم می‌زنند.
پیش از بازسازی، فضا در سایه‌ای از محدودیت و سکون محصور بود؛ نور کم و پلان ناکارآمد، جریان زندگی را مسدود کرده و محیطی سنگین و دلگیر ایجاد کرده بودند. با برداشتن مرزهای صلب، گشودگی فضا و جریان نور، طیفی میان روشنایی و سایه‌ شکل گرفت و الهام‌بخش کل طراحی شد؛ طیفی که نه تنها نور، بلکه دید، فرم‌، خطوط، زوایا و حتی چیدمان مبلمان و مصالح را شکل داد و فضاها را از ایستایی به سیالیت، از محدودیت به گشودگی و از بخش‌های خصوصی به عمومی کشاند.
کانسپت اصلی با این ایده سیدهادی میرمیران پیوند خورد:
“تکامل معماری از گذشته تا حال، حرکتی است از جرم به فضا، از فرم به روح، از داشتن به بودن.”
این جمله، روح طراحی را تعریف کرد؛ حرکت از کالبدهای سنگین و ایستا به فضاهای جاری، از فرم‌های محدود به روح تجربه و حضور، و از مالکیت صرف به بودن و تعامل.
حرکت در اینجا تجربه‌ای از کشف و گذار است؛ سفری آرام از ساختارمند به آزاد، از گذشته به آینده، از نظم به رهایی. دیوارها خم و جاری می‌شوند، مرزها محو می‌شوند و تضاد میان نظم و آزادی، پویایی و انسجام را هم‌زمان ایجاد می‌کند. نور، رنگ و بافت با جریان فضا همراه می‌شوند و گفت‌وگویی یکپارچه میان فرم، احساس و ادراک خلق می‌کنند.
حیاط‌های کوچک و سبزینگی‌ها، سکونی آرام‌بخش و لحظه‌ای برای تأمل و تعامل با طبیعت فراهم می‌آورند؛ یادآور زندگی در خانه‌های تاریخی و رابطه دیرین انسان با طبیعت. ریزفضاها نیز، همه بخشی از این طیف‌اند؛ هر حرکت و هر لحظه تجربه‌ای است تعاملی، شاعرانه و زنده.
خانه گذار، مکانی است برای زندگی، کاوش و حضور آگاهانه؛ جایی که طیف‌های نور، فرم و احساس در هم تنیده‌اند و هر لحظه، تجربه‌ای تازه خلق می‌کنند. این خانه دعوتی است به لمس، کشف و بودن؛ جایی که معماری نه صرفاً کالبدی ایستا، بلکه موجودی پویا، پاسخگو و شاعرانه است، و هر گام، هر نگاه و هر لحظه، گذار از گذشته به آینده را با لطافت، زیبایی و معنا رقم می‌زند.